Zdania biegaczy na temat dzienniczków treningowych są podzielone. Jedni nie wyobrażają sobie bez nich życia, inni uważają je za zbędny gadżet ograniczający biegową wolność. Nie sposób jednak przejść obojętnie wobec faktu, że właściwie prowadzony dzienniczek biegowy to kapitalne źródło wiedzy nie tylko na temat realizowanego treningu, ale także o nas samych.

Większość biegaczy chciałaby to słowo wymazać ze swojego słownika. Kontuzja. W wielu przypadkach – stanowi wyrok, utracone nadzieje, niezrealizowane plany, przymusowy rozbrat z treningami. Ale czy zawsze kontuzja musi oznaczać tylko i wyłącznie to, co najgorsze?

Pod względem fizycznym kobiety są gorzej przystosowane do uprawiania sportu, niż mężczyźni. Braki w obszarze fizjologii, kobiety rekompensują jednak atutami sfery mentalnej i pod względem psychologicznym wydają się zdecydowanie lepszym materiałem na biegacza.

W świecie zawodowców, odsetek zawodników ulegających poważnym kontuzjom waha się w granicach 30-70%, osiągając górną granicę w latach olimpijskich. Skąd się bierze to zjawisko, jakie są psychologiczne uwarunkowania i jak skutecznie walczyć z jego negatywnymi konsekwencjami? Urazy a typ osobowości.

Żeby poprawiać biegowe rekordy, trzeba dużo i ciężko trenować – to pewne. Niekiedy zdarza się jednak, że ślepa pogoń za sukcesem, zamiast spodziewanej progresji wyników, sprowadza na biegacza nie lada problem w postaci wypalenia.

Przyspieszone tętno i oddech, pocenie się i drżenie kończyn, które pojawiają się przed startem pozwalają wejść zawodnikowi w stan gotowości bojowej. Ale niektóre stany mogą być niekorzystne. Jakie emocje towarzyszą nam na zawodach, co oznaczają i jak mamy je wykorzystać?

Od wielu lat niedozwolone wspomaganie jest źródłem kontrowersji i zjawiskiem, wokół którego toczą się dyskusje i spory. Ich zarzewiem są kolejne afery dopingowe z udziałem znanych zawodników, które uszczuplają wiarę w czystość uprawiania sportu i powszechność obowiązywania zasady „fair play”.

Wyjść czy nie wyjść? Oto jest pytanie, które wielu z nas zadaje sobie w okresie zimowym. Gdy słupek rtęci spada poniżej zera, a na ulicach szaleje ślizgawica – może warto pójść na kompromis i zamienić ulubioną trasę na bieżnię mechaniczną? Nie dość, że cieplej, to jeszcze bezpieczniej, no chyba że lubimy zabawę w łyżwiarza figurowego.

Na każdym dystansie, w każdej konkurencji czy dyscyplinie istnieją tzw. „kresy ludzkich możliwości”, bariery nie do pokonania. I nagle zjawia się ktoś, kto się z nimi rozprawia, pokazując innym, że można. Rozsypuje się worek z rekordami. Jak to możliwe?