Ciekawe i mało znane biegowe cytaty z książki „Biegać mądrze”

Fot. Istockphoto.com

Szukacie ciekawych cytatów związanych z bieganiem? Słów mądrych ludzi, inspiracji do codziennych treningów zawartych w krótkim zdaniu? Oto one. „25 doskonałych cytatów biegowych” zebrano w książce „Biegać mądrze” Richarda Benyo, napisanej we współpracy ze sławami biegowego świata – Deanem Karnazesem, Billem Rodgersem, Kathrine Switzer, Dickiem Beardsleyem i innymi.

Więcej cytatów i informacje na temat książki znajdziesz na stronie wydawnictwa Inne Spacery. My wybraliśmy dla Was najciekawszą dziesiątkę.

Długi bieg jest tym, co budzi w kocie tygrysa.

Billy Squires, słynny trener takich biegaczy, jak Bill Rodgers, Alberto Salazar i Dick Beardsley

Wielu ludzi nie zdaje sobie sprawy, że 98 procent mojego biegania nie ma w sobie nic pięknego: 2 procent radości, 98 procent poświęcenia. To przykre proporcje. Trzeba biec przez las w trzaskającym mrozie albo w żarze lejącym się z nieba i nabijać kolejne kilometry.

Rob de Castella, sławny australijski długodystansowiec

Maraton zaczyna się na 32. kilometrze.

Frank Shorter, złoty medalista igrzysk olimpijskich w maratonie z 1972 roku

Kolega przytaczał przykład pacjenta, biegacza i zawodnika, który na treningach często biegał w odwrotnym kierunku niż reszta biegaczy. Kiedy biegł za mężczyznami, czuł się niekomfortowo, patrząc na ich pośladki. Biegnąc pod prąd, doświadczał przyjemności, czując, że ludzie podziwiają jego mocny, wdzięczny krok, a może nawet dostrzegają genitalia rozpychające kuse spodenki.

dr Michael Sachs, „A Psychoanalytic Perspective on Running” w „Running as Therapy”

Bieganie jest jak wycieczka do źródła: każdy z nas pije do woli, a nowi biegacze przychodzą i wypychają na zewnątrz tych z przodu.

Michael Sandrock, „Running with the Legends”

Epilepsja, porażenie kończyn dolnych, ślepota, głuchota – co tebokropne dolegliwości mają wspólnego z bieganiem, które jestnoczywiście zajęciem osób niezmiernie sprawnych? Po prostu to, że mężczyźni i kobiety obciążeni takimi ułomnościami są aktywnymi, radosnymi, czasem naprawdę dobrymi biegaczami. Składa się to na wyjątkową sytuację: ludzie z ogromnym spektrum niepełnosprawności – od chwilowej nerwicy po nieuleczalną niepełnosprawność – uznali, że bieganie jest dla nich nie tylko osiągalne. Jest też akceptowaną metodą powrotu do świata bez chorób. Być takim albo nawet lepszym niż „zwykli ludzie”, doświadczać ekscytujących doznań, których tradycyjnie odmawia się niepełnosprawnym – zwycięstwa czy nawet porażki po ciężkiej walce.

dr Peter Wood, „Run to Health”

Bez częstych wyścigów tracę podziw nad tym, ile potrafię, jeśli się zmuszę, a zarazem poczucie pokory. Zapominam, że wyścigi sprawiają, iż niemożliwe jest możliwe, a możliwe – niemożliwe. Tylko tutaj mogę biec szybciej, niż sądziłem, że potrafię, albo nie mogę przebiec dystansu, który robiłem tysiące razy. Każdy wyścig to pytanie, na które do ostatnich metrów nie znam odpowiedzi. Na tym polega pokusa wyścigów.

Joe Henderson, „The Long Run Solution”

Jesienią odgłos moich beknięć niesie się po ziemi. Jesień to raj dla biegaczy. Zawody są wszędzie – zawody w rześkim, ożywczym powietrzu, w temperaturze idealnej do biegów na długi dystans. Jednak zawody przynoszą również napięcie. Kilka minut przed startem czuję się zagrożony. Ktoś może mnie pokonać. Wiem, że to będzie bolało. Nie tylko mój umysł to odczuwa, ale i całe ciało, które reaguje stosownie. Stąd beknięcie. Tak reaguję w sytuacjach zażenowania, frustracji, obaw. Rzadko się beka w gniewie. To nie jest ryk lwa, ale beczenie owcy.

dr George A. Sheehan, „Dr Sheehan on running”

Cierpiący biegacz płci męskiej to postać heroiczna. Cierpiąca biegaczka to kolejny dowód na to, że jesteśmy delikatnymi istotami, fizjologicznie niezdolnymi do biegania maratonów.

Kathrine Switzer, „Marathon Woman”

Bieg do momentu, gdy zaczynasz się potykać albo jesteś kompletnie wyczerpany, to nie heroizm. To smutny pokaz źle wykorzystanej energii. Rezygnuję z wyścigu na długo przed momentem, gdy osiągnę taki stan.

Tom Osler, „Ultra-Marathoning”