Gdybyśmy mieli zgadnąć, jaka konkurencja rozgrywa się na powyższym zdjęciu, na pewno ostatnim strzałem byłoby typowanie finału 100 metrów na igrzyskach olimpijskich. I to wcale nie tylko z powodu wątpliwej nawierzchni stadionu i odzieży, której w obecnych czasach nie zobaczymy już nawet na ulicach miasta.

Ultramaratony trafiły z początkiem swoich dziejów na ciekawy czas w historii – pierwszy samotny lot nad Atlantykiem, ogromna produkcja amerykańskich fabryk samochodów… Wszystko mogło się zdarzyć. Wtedy też zdarzyło się to, że ludzie zainteresowali się czymś, o czym wcześniej nikt nie odważył się pomyśleć – o bardzo długich wyścigach wytrzymałościowych, na przykład na ponad 5500 km…

16 lutego 2014 roku Florence Kiplagat ustanowiła rekord świata w półmaratonie, 8 lutego 1976 roku, Grażyna Rabsztyn ustanowiła rekord świata w biegu na 60 m przez płotki i była pierwszą kobietą, która przebiegła go w czasie poniżej 8 sekund. W lutym urodzili się m.in. Cathy Freeman i Zersenay Tadese, zginął Józef Noji. Co jeszcze działo się w tym miesiącu na przestrzeni dekad?

Czy osoba ważąca blisko 200 kg jest fizycznie w stanie przebiec maraton? Czy bieżnia mechaniczna może okazać się doskonałym miejscem na bicie rekordów Guinessa? Dlaczego niektórzy sięgają po dodatkowe obciążenia? Jeśli szukacie inspiracji lub nietypowych wrażeń, warto dowiedzieć się, jakie osobliwe rekordy pobili do tej pory biegacze i próbować je poprawić lub pomyśleć nad nowym wyzwaniem.

Wiecie, że rekord świata na 400 metrów tak naprawdę pada na innym dystansie? Zastanawialiście się dlaczego jedno okrążenie stadionu lekkoatletycznego ma 400 metrów? W tej historii przejedziemy się rydwanem, pobiegamy dookoła pubu i zmierzymy stopy Grekom.

Organizatorzy biegów masowych próbują coraz bardziej uatrakcyjnić nam zabawę poprzez tworzenie dość oryginalnych zawodów. Możemy pościgać się z koniem, założyć szpilki lub suknię ślubną lub pobiegać tyłem. Każdy, kto szuka czegoś zupełnie nowego, znajdzie coś dla siebie.

„Bierz ile tylko zdołasz urwać i unieść, bierz zanim inny zdoła dobiec tu”, Tadeusz Nalepa pisząc te słowa, nie myślał o bieganiu. Warto je jednak powtórzyć dzieciom, zachęcając je do aktywności. Bieganie kształtuje zdrowe społeczeństwo, charakter, wyrabia dyscyplinę, odpowiedzialność i z takiej gliny łatwiej ulepić przyszłych mistrzów. Bieganie kształtuje wszystkich, jest jak dobry wirus, który trzeba zaszczepić w najmłodszym pokoleniu. Ono się po prostu opłaca!

Na zakrętach wszyscy tłoczą się w jednym miejscu. W trudnych miejscach błoto wyrzuca wszystkich w jednym kierunku, a wybór jest taki, że albo wbiegamy w wielką kałużę, albo ciśniemy się w tłumie towarzyszy niedoli. To jest bardzo fizyczne, czasami wręcz brutalne bieganie…

Jednych bawi ściganie i pobicie życiówki, inni docierają na metę spokojnie, za to w trakcie dostarczają kibicom niemałych emocji. Biegają na bosaka, w przebraniu albo wygłupiają się na trasach imprez. To trzej panowie, którzy z roku na rok dostarczają nam coraz większej dawki humoru.

Są w bieganiu historie, w które trudno uwierzyć, a jest w nich sporo prawdy, albo takie, które podaje się jako absolutnie pewne, tymczasem gdy zacznie się głębiej kopać, odkryje się wiele spraw niewyjaśnionych. Postanowiliśmy przyjrzeć się kilku z nich i je zweryfikować albo przynajmniej poddać w wątpliwość. Na początek – o tym, jak Filippides biegnie do Aten.