Każdy biegacz ma swoje sposoby, które w ten czy inny sposób potrafią przemówić do rozsądku i przekonać słabą „silną wolę” do wyjścia z domu. To właśnie w bieganiu jest najtrudniejsze, ten pierwszy krok – wmówienie sobie, że pięć minut od rozpoczęcia treningu cała niechęć zniknie, jak gdyby nigdy nie istniała.

Jak przygotować się do ultramaratonu górskiego na nizinach radzi Olga Łyjak, jedna z czołowy polskich ultrasek, druga zawodniczka tegorocznego BUGT i wicemistrzyni Polski w biegach górskich z 2014 roku.

Tapering. Jedno z najbardziej nielubianych przez triathlonistów wyrazów, zaraz obok „odpoczynku” i „cierpliwości”. Po miesiącach spędzonych w towarzystwie wysokiego kilometrażu i interwałów palących płuca, znalezienie równowagi pomiędzy dopracowywaniem szczegółów a odpoczywaniem w celu stawienia się na linii startu w najlepszej formie może być trudnym sprawdzianem dla ciała i umysłu.

Co zmieni się w życiu biegacza-amatora, który zdecyduje się wybrać do gabinetu dietetyka? Jak wygląda taka współpraca? Czego można się o sobie dowiedzieć, jak wyglądają prace domowe i jakie koszty to za sobą pociąga? Zapytaliśmy Martę Chmurę.

Mogłoby się wydawać, że analiza profilu trasy ma znaczenie tylko w przypadku biegów górskich. Nic bardziej mylnego. Pozornie płaski maraton może nas poważnie zaskoczyć i zniweczyć marzenia o nowej życiówce.

Niosąc do gabinetu Szczepana wałek wykonany z rurki wykorzystywanej do tworzenia instalacji wodociągowych oklejonej starą karimatą, przygotowywałem się na drwiący śmiech. Nie było jednak tak źle… O rolowaniu ze Szczepanem Figatem rozmawia Jakub Wolski.

Gdy młodemu stażem biegaczowi uda się już dojść do magicznej bariery – pół godziny czy godziny ciągłego biegu, młóci tę godzinę na każdym treningu, najczęściej na tej samej, utartej ścieżce, prosząc się o zniechęcenie i zapewniając sobie bardzo powolne postępy. Tymczasem trening może (i powinien) być urozmaicony od samego początku.

Plagą, która od pewnego czasu doprowadza mnie do szału, jest straszenie przetrenowaniem. Kiedy czytam, że nie należy biegać tak czy siak, nie należy robić tego czy owego, bo można się przetrenować, zaczynam się bać, czy nie przetrenuję się samym wstawaniem z łóżka.

Hipoksja jest niedoborem tlenu w tkankach. Kto biegał w górach wysokich miał okazję doświadczyć wrażenia, jakby próbowało się oddychać mając twarz owiniętą szalikiem. Płuca pompują jak kowalskie miechy, serce trzepocze się w klatce piersiowej jak ptaszek z ADHD, a w głowie zaczyna się kręcić. Niektórzy jeżdżą jednak w góry sami prosząc się o te niedogodności, albo szukają specjalnie stworzonych miejsc z takimi warunkami. Po co? Zapytaliśmy prof. Miłosza Czubę specjalizującego się w zagadnieniu hipoksji na AWF Katowice.

Za oknem temperatury rodem z piekarnika, a trenować trzeba. Ba! Mało tego! Czasem trzeba w takim upale startować w zawodach. Jak się do tego przygotować?