Pekin 2015. Patryk Dobek – dwóch finalistów w jednym pokoju

Patryk Dobek na mistrzostwach świata w lekkoatletyce w Pekinie. Fot. Tomasz Więcławski

Prosto z Pekinu, z polską nadzieją na medal w biegu na 400 metrów przez płotki Patrykiem Dobkiem przed występem w biegu finałowym rozmawia Tomasz Więcławski.

Świetny bieg w półfinale i pobicie rekordu życiowego. Robisz na tych mistrzostwach niesamowite wrażenie.

Cieszę się. Dałem z siebie 100 procent w połfinale. Po biegu nie byłem długo w stanie dojść do siebie. Popełniłem delikatny błąd na ostatnim płotku i to zadecydowało, że musiałem kwalifikować się do finału z czasem, a nie z miejscem. Ale i tak jestem strasznie szczęśliwy.

Stawka na 400 metrów przez płotki jest w Pekinie niezwykle wyrównana. W finale wszystko może się zdarzyć.

Też tak uważam (śmiech). Może się okazać, że do ostatnich metrów będziemy szli całą ławą. Jestem na to przygotowany. Końcówki mam niezłe w tym sezonie. Jestem bojowo nastawiony. Regeneracja przed finałem jest kluczowa. Kto da radę pobiec tutaj trzy biegi mocno, ten wróci do domu z medalem.

Więc obóz w Japonii przed mistrzostwami, o czym świadczy twoja forma, był dobrym pomysłem?

Tak. Gospodarze przyjęli nas z wielką uprzejmością. Niczego nam nie brakowało. To niezwykle kulturalny i uporządkowany naród. Wszyscy wolontariusze, z którymi mieliśmy styczność, dobrze porozumiewali się w języku angielskim.

Po przyjeździe do Pekinu zauważyłeś od razu jakieś różnice między Chinami a Japonią?

W Japonii nawet kierowca autobusu dbał o perfekcyjny porządek. Zawsze było czyściusieńko. W Chinach od razu rzucił mi się w oczy bałagan. Całe miasto sprawia wrażenie dosyć zaniedbanego, a momentami brudnego. Ale atmosfera Ptasiego Gniazda jest niesamowita. Każdemu chce się tu startować.

Pokonujesz kolejne granice w swojej karierze. Ale przecież to starty juniorskie były najważniejsze w tym sezonie.

Młodzieżowe Mistrzostwa Europy w Tallinie były najważniejszą imprezą. Dlatego mogę startować w Pekinie bez większej presji. Już swoje w tym sezonie zrobiłem. Wszystko dalej jest dodatkiem.

Co zmieniłeś w treningu, że poprawiłeś tak mocno „życiówkę” w tym sezonie?

Na bieganie w okolicach 49 sekund było mnie stać już rok temu. Ale wtedy złamałem rękę i to trochę pokrzyżowało moje plany. Wcale tak długo nie trenuję jeszcze płotków, żeby wiedzieć, gdzie są granice moich możliwości. Chciałbym wystąpić w finale Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro.

Marek Plawgo mówi, że możesz być pierwszym Polakiem, który złamie granicę 48 sekund.

Miło słyszeć takie słowa od starszego, nieporównywalnie bardziej utytułowanego kolegi.

Mieszkasz w pokoju z Adamem Kszczotem. Dwa medale z jednego apartamentu?

Mam nadzieję, że chociaż jeden. Oczywiście Adama. Póki co obaj awansowaliśmy do finału.