Kinesiotaping – plastry w kolorach tęczy (i nie tylko)

Fot. Rocktape

Coraz częściej na ciałach zawodników, lekkoatletów czy pływaków można zauważyć niezwykłe, kolorowe naklejone taśmy. Co to tak naprawdę jest i do czego służy? Czy to tylko moda czy rzeczywiście działa? Lekarz ortopeda i fizjoterapeuci opowiadają o tym czym jest kinesiotaping.

Wszystko zaczęło się ponad 30 lat temu w Japonii. Chiropraktyk Kenzo Kase wymyślił kinesiotaping, a ciągu następnych lat coraz bardziej go udoskonalał. To, co widzimy u zawodników, nie jest jedną zwykłą taśmą, którą możemy kupić w OBI – to specjalne, elastyczne plastry, stworzone tak, aby jak najbardziej swoimi właściwościami przypominały ludzką skórę. Wielu z was było kiedyś u fizjoterapeuty. Dotyk jego rąk może czynić cuda. Kinesiotaping ma przedłużyć to lecznicze działanie rąk terapeuty, nawet wtedy, gdy już wyjdziemy z gabinetu.

Kinesiotaping na rozcięgno podeszwowe. Fot. Carolina Medical Center

Taśmy do kinesiotapingu są bardzo elastyczne i mogą rozciągać się nawet do 140%. Ich grubość równa jest grubości skóry. Już po około 10 minutach w zasadzie w ogóle się nie odczuwa, że mamy coś przyklejonego. A po dodatkowych 10–20 minutach klej na taśmie ulega kompletnej aktywacji i można rozpocząć aktywność sportową. Dodatkowo dzięki bawełnianym włóknom ciało może przez nie oddychać, pocić się, a woda swobodnie odparowywać. Taśmy są hipoalergiczne i niewiele osób je źle toleruje. Dodatkowo można je nosić nawet do pięciu dni i pomimo np. zmoczenia wciąż będą
efektywne. U niektórych panów trzeba co prawda ogolić skórę, bo ich naklejenie może się okazać problematyczne (nie mówiąc już późniejszym odklejeniu!), ale czymże to jest w porównaniu z ustąpieniem dolegliwości? Kinesiotaping jest więc pomocny dla naszych mięśni, stawów, więzadeł czy ścięgien. A noszenie taśm stało się wśród zawodników bardzo popularne.

Kinesiotaping na „kolano skoczka”. Fot. Carolina Medical Center

Jak działa kinesiotaping?

– zmniejsza dolegliwości bólowe mięśni i stawów;
– stymuluje osłabione mięśnie (np. mięsień czworogłowy);
– poprawia kontrolę nerwowo-mięśniową;
– stymuluje propriocepcję (zmniejszając w ten sposób ryzyko urazów);
– poprawia zwartość stawów;
– odciąża przeciążone struktury; – koryguje niewłaściwe pozycje stawu (np. wspomaga supinację lub pronację stopy – niezwykle ważne w bieganiu, płaskostopie, halluksy i wiele innych);
– zmniejsza obrzęki limfatyczne;
– uelastycznia blizny.

Kinesiotaping pomoże np. przy tzw. kolanie skoczka, które często związane jest z patologiami więzadła rzepki lub zwiększonym przyparciem rzepki. Te dolegliwości z przodu kolana często potrafią skutecznie przeszkodzić nam w treningach, a kinesiotaping, zwłaszcza w połączeniu z odpowiednią rehabilitacją, może dosłownie zdziałać cuda. Również problemy ze ścięgnem Achillesa, czy rozcięgnem podeszwowym – tak częste u biegaczy można z powodzeniem leczyć w ten sposób.
Kinesiotaping to również stymulacja mięśni i ścięgien do innej pracy. Można go stosować, gdy chcemy np. poprawić biomechanikę, zapobiegać przeciążeniom i kontuzjom, wspomagać zakres ruchu w stawie.

Kinesiotaping na ścięgno Achillesa. Fot. Carolina Medical Center

Kinesiotaping można też łączyć z innymi metodami, np. z tzw. sztywnym, tradycyjnym tapingiem – zwłaszcza po kontuzjach, uszkodzeniach więzadeł, np. więzadła pobocznego piszczelowego w kolanie, czy po skręceniu stawu skokowego. Kinesiotaping uratował niejednego sportowca, który tuż przed ważnym startem przeciążył jakiś mięsień i z powodu bólu zastanawiał się, czy w ogóle da radę wystartować.
To wreszcie genialna pomoc przy obrzękach limfatycznych, częstych po urazie lub przy chodzeniu o kulach. Pojawiają się one zawsze wtedy, gdy noga jest unieruchomiona, nie stajemy na niej i opuszczamy w dół. Można w pewnym uproszczeniu powiedzieć, że nie działa wtedy pompa mięśniowa i mięśnie nie przepompowują limfy dalej. Zazwyczaj pod koniec dnia obrzęk jest znacznie większy, a zaraz po przebudzeniu prawie go nie widać. Jak go rozpoznać? To niezwykle proste, jeśli naciśniemy palcem na opuchniętą część ciała i zostanie w nim wgłębienie to najprawdopodobniej mamy właśnie do czynienia z obrzękiem limfatycznym. Działanie tapingu limfatycznego jest bardzo podobne do drenażu limfatycznego.

Kinesiotaping jako pomoc przy obrzękach limfatycznych. Fot. CMC

Kinesiotaping jak każda metoda nie jest lekarstwem na całe zło, choć oczywiście ma bardzo szerokie zastosowania. Zawsze gdy mamy jakiś problem, coś nas boli, niepokoi, powinniśmy udać się do lekarza. Dzięki temu zostanie wyjaśnione, co jest przyczyną problemów – tylko wtedy skutecznie można je eliminować.

Taping sztywny:

[notice noticeType="attention" ]– nieelastyczny
– nierozciągliwy
– może uczulać
– może powodować niedokrwienia
– krótkotrwały w działaniu
– ograniczający ruchomość metoda mechaniczna (mechanicznie coś trzyma, stabilizuje, ogranicza)
– podobny do grubszego plastra[/notice]

Kinesiotaping elastyczny:

[notice noticeType="info" ]– rozciągliwy (ok. 130–140%)
– hipoalergiczny (nie zawiera leków ani lateksu)
– nie powoduje niedokrwienia
– długotrwały w działaniu
– nie ogranicza ruchomości
– metoda sensoryczna (daje bodziec mięśniom, ścięgnom i tkankom do innej pracy)
– grubością i wagą podobny do skóry[/notice]

 Fot. Materiały CMC

Czy zwykły Kowalski może sobie takie plastry założyć sam? Tak, ale wybór rodzaju tapingu czy sposobu naklejania powinien być zawsze najpierw ustalony z lekarzem i fizjoterapeutą. Istnieje bowiem tysiące różnych kombinacji kinesiotapingu i nie każda może się dla nas akurat nadawać.
A co do koloru? Nas urzekły różowe taśmy, a Was?

dr Urszula Zdanowicz, mgr Anna Zajączkowska, mgr Magdalena Syrek, Carolina Medical Center, „Plastry w kolorach tęczy”, Bieganie, listopad 2010