Znowu w biegu mi nie wyszło…

Co zrobić, kiedy start w zawodach poszedł nie po naszej myśli? Czy gorszy bieg oznacza, że powinniśmy zmienić trening? A może po prostu nie mamy wystarczająco dużo talentu? Jak się zachować, kiedy na zawodach damy przysłowiową plamę?

Miesiące przygotowań, starannie planowane treningi, wiele poniesionych wyrzeczeń, właściwa dieta. Czasami nawet amatorzy tak poważnie podchodzą do biegowych wyzwań. I dopóki widać efekty w postaci poprawy wyników, dopóty wszystko wydaje się być na miejscu. Jednak nie zawsze sprawy wyglądają tak różowo. Są sytuacje, kiedy pomimo zrealizowania zaplanowanego treningu, jedziemy na zawody i wracamy z nich na tarczy.

Start w zawodach biegowych często wiąże się z dodatkową dawką stresu. Im ważniejsze są dla nas dane zawody, im więcej poświęciliśmy, by przygotować się do nich, im dłużej na nie czekaliśmy, tym większe mamy oczekiwania. Tegoroczny sezon jest o tyle specyficzny, że wielu biegaczy nie miało okazji sprawdzić swojej formy ze względu na szereg odwołanych imprez biegowych. Kontynuowanie treningów i walka o jeszcze wyższą formę sprawiają, że w takiej sytuacji wiążemy jeszcze większe nadzieje z pierwszym startem w sezonie.

Jak to jednak w życiu bywa, nie zawsze wszystko musi pójść po naszej myśli. Może okazać się, że pomimo dbania o szczegóły i troski o formę i zdrowie, nasz wynik będzie daleki od oczekiwanego. Co w takiej sytuacji powinniśmy zrobić? Poniżej prezentujemy kilka możliwych rozwiązań.

Świat się wali

Bardzo prostym (z pozoru) rozwiązaniem, wydaje się w takiej sytuacji poddanie się. To często myśl, która przychodzi biegaczom bezpośrednio po nieudanym starcie. Dochodzą do wniosku, że nie nadają się do tego sportu, marnują swój czas, niepotrzebnie realizują treningi, itp., itd. A skoro nic nie ma sensu, to po co dalej biegać? Najlepszym pomysłem wydaje się rzucenie butów biegowych w kąt i np. przejście na zawodową grę w bierki. Przynajmniej człowiek się tak nie umęczy.

W tego typu sytuacjach, niektórzy biegacze odnoszą wrażenie, że po prostu nie mają wystarczająco dużo talentu, by osiągać wyniki, jakich od siebie oczekują. A skoro na zawodach to się potwierdziło, to przecież nie ma sensu biegać dalej. Rezygnacja z biegania, alby przynajmniej własnych ambicji wydaje się w tej sytuacji jedynym rozsądnym rozwiązaniem.

I oczywiście można rzucić buty w kąt i zapomnieć o bieganiu. Rzecz w tym, że nie znam chyba biegacza, który po jednym nieudanym starcie podjął taką decyzję. Ba, nie znam nawet takiego, który po serii nieudanych startów od razu odpuścił. W naszych charakterach siedzi jednak coś takiego, co sprawia, że chcemy próbować dalej, nie poddać się, udowodnić sobie, że możemy dać z siebie więcej, niż daliśmy. A to oznacza, że cały powyższy punkt można wykreślić.

Jedna jaskółka…

Jeżeli nie zamierzamy lamentować, możemy zastosować zupełnie przeciwne podejście i… jak najszybciej zapomnieć o nieudanym starcie. Najlepiej uznać, że wcale go nie było, miał on charakter wypadku przy pracy i więcej się nie powtórzy. Przecież jedno potknięcie nie powinno rzucać się cieniem na całej wykonanej ciężkiej pracy i powodować spadku pewności siebie czy motywacji.

Jednym z możliwych wyjść w takiej sytuacji jest znalezienie szybko innego startu, by zmazać plamę, jaką daliśmy na zawodach, które nam nie wyszły. W obecnej rzeczywistości, kiedy imprezy biegowe podlegają szeregom ograniczeń, sprawa jest nieco trudniejsza, ale wciąż można znaleźć biegi, na których możemy zrehabilitować się po nieudanym starcie.

Powyższe podejście wydaje się być bardzo zdroworozsądkowe. Tak, jak jedna jaskółka wiosny nie czyni, tak jeden nie udany start nie powinien być powodem do zmartwień, załamywania rąk i nieprzemyślanych decyzji. Problem może pojawić się wtedy, kiedy po pierwszym nieudanym starcie pojawi się drugi, później trzeci, itd. Cała seria nieudanych biegów może oznaczać, że problem jest nieco poważniejszy i warto mu się przyjrzeć.

Czas na refleksję

Wypośrodkowane podejście prawdopodobnie jest najlepszym możliwym w sytuacji, gdy zaliczymy nieudany bieg. Wówczas powinniśmy poświęcić nieco czasu na refleksję, by przemyśleć, jakie mogły być przyczyny słabszej dyspozycji, jednak nie musimy od razu wszczynać alarmu i wpadać w panikę. Nieudane zawody mogą mieć wiele przyczyn.

Pierwsza, najbardziej intuicyjna jest taka, że coś nie zagrało w naszym treningu. Jednak często zbyt szybko chcemy decydować się na gwałtowne zmiany, poszukiwanie nowych programów, porzucanie dotychczasowej drogi. Być może potrzebujemy kilku startów, by móc korzystać z pełnego potencjału planu treningowego, jaki realizujemy. Może wcale nie jesteśmy jeszcze na takim etapie, na którym powinniśmy zbierać owoce treningowej pracy?

Inną przyczyną słabszej dyspozycji może być niewłaściwy dzień. Zmęczenie po ciężkim tygodniu pracy, niedobór snu, nieodpowiednia dla naszego organizmu pogoda – to tylko kilka czynników, które wpływają na naszą sportową formę danego dnia. Być może ze względu na nawał pracy albo inne silne emocjonalne przeżycia, nie byliśmy w stanie wykrzesać w sobie odpowiedniej motywacji na dany start? A może po prostu należymy do tego typu zawodników, którzy potrzebują zaliczyć kilka startów, by podbić w ten sposób formę, oswoić się z atmosferą rywalizacji i dopiero po jakimś czasie wejść na wyższy poziom?

Zanim zdecydujemy się na zmiany w treningu i radykalne rozwiązania, oceńmy na chłodno wszystkie zewnętrzne czynniki, jakie mogły wpłynąć na gorszy bieg. Chociaż czasami, po nieudanym starcie można mieć ochotę dać sobie spokój z bieganiem, już tydzień później możemy mieć nastawienie zmienione o 180 stopni. Tak, jak w treningu, tak również w zbieraniu jego owoców, cierpliwość, opanowanie i wytrwałość są nieocenione dla każdego biegacza.