Kalendarium – co się wydarzyło w bieganiu w czerwcu?

W czerwcu urodził się Bronisław Malinowski, którego wyniki na 3000 m i 5000 m nadal są rekordami Polski, Marian Woronin ustanowił rekord Polski w biegu na 10 000 m, z oficjalnym wynikiem 10,00 s. Japończyk Takahiro Sunada ustanowił rekord świata w biegu na 100 km. W tym miesiącu przyszli na świat Kenenisa Bekele, Marcin Lewandowski i Paul Tergat. W Palmirach zginął Janusz Kusociński. Co jeszcze działo się w czerwcu w minionych dekadach?

Tirunesh Dibaba zwycięża w biegu na 10 000 m kobiet podczas mistrzostw świata w Moskwie w 2013 roku. Fot. Ian Walton/Getty Images

1 czerwca 1985 roku w Chefe urodziła się Tirunesh Dibaba, rekordzistka świata w biegu na 5000 m. Trzykrotnie startowała w igrzyskach olimpijskich (w Atenach w 2004, w Pekinie w 2008 oraz w Londynie w 2012 roku) zdobywając pięć medali, w tym trzy złote. Pięciokrotnie stawała na najwyższym stopniu podium mistrzostw świata. Pierwszy medal olimpijski wywalczyła w 2004 roku, mając 19 lat. Był to brąz na 5000 m. Przed nią na metę wbiegła koleżanka z reprezentacji, która wyrosła na jej wielką rywalkę – Meseret Defar oraz Kenijka Isabella Ochichi. Niektórzy komentatorzy uznali ten wynik za rozczarowanie ale – zapisanie się w historii jako najmłodsza w historii Etiopii medalistka igrzysk olimpijskich – to raczej niemałe osiągnięcie. W 2005 roku Tirunesh stałą się pierwszą kobietą, która wygrała podczas jednych mistrzostw świata (w Helsinkach) biegi na 5000 i 10 000 metrów. Podobnego wyczynu dokonała na igrzyskach olimpijskich w Pekinie, zdobywając dwa złota na 5000 i 10 000 m, również jako pierwsza w historii. Wówczas, na 10 000 metrów z czasem 29:54,66 ustanowiła nowy rekord olimpijski. Wśród nowszych jej dokonań znajdziemy złoto z 2012 roku z Londynu na 10 000 metrów i brąz na dystansie 5000 metrów. 2013 rok przyniósł jej mistrzostwo świata na dystansie 10 000 metrów. W październiku 2008 roku, w obecności kilku tysięcy fanów poślubiła dwukrotnego wicemistrza olimpijskiego (z Aten i Pekinu w biegu na 10 000 m) – Sileshiego Sihine’a, a w marcu 2015 roku urodziła syna. Wielkie dokonania mają na swoim koncie również siostry Tirunesh – Genzebe i Ejegayehu.

Przeczytaj więcej o Tirunesh.

Warszawa Stadion Skry 1976. Memoriał lekkoatletyczny im. Jerzego Michałowicza. Bronislaw Malinowski na prowadzeniu w biegu na dystansie 3000 m. Fot. Jan Rozmarynowski/Forum

4 czerwca 1951 roku w Nowem nad Wisłą urodził się Bronisław Malinowski jeden z najbardziej utalentowanych polskich biegaczy w historii. Specjalizował się w biegu na 3000 metrów z przeszkodami, w tej konkurencji miał na koncie dwa złota olimpijskie. Ukończył Samochodowe Technikum Mechaniczne w Grudziądzu, a w 1977 roku dołączył do grona absolwentów AWF w Poznaniu. Dziesięć razy zdobywał tytuł mistrza Polski (również na 5000 m i w przełajach) i dwa razy był mistrzem Europy. Do dziś do niego należą rekordy Polski na dystansach: 3000 m, 5000 m, 1 milę, 2 mile oraz 3000 m z przeszkodami. 27 września 1981 roku zginął w wypadku samochodowym na moście w Grudziądzu, który obecnie nosi jego imię. A od 1982 organizowane są biegi uliczne imienia Malinowskiego.

 Rekordy należące do dziś do Bronka Malinowskiego: 

bieg na 1 milę – 3:55,40 s. (1976) – rekord Polski
bieg na 3000 metrów – 7:42,4 s. (4 lipca 1974, Oslo) – rekord Polski
bieg na 5000 metrów – 13:17,69 s. (5 lipca 1976, Sztokholm) – rekord Polski
bieg na 3000 metrów z przeszkodami – 8:09,11 s. (28 lipca 1976, Montreal) – rekord Polski

Przeczytaj również: Bronisław Malinowski nadal niepokonany na 5000 m [INFOGRAFIKA].

4 czerwca 1982 roku urodził się Abel Kirui – srebrny medalista igrzysk olimpijskich w Londynie w maratonie (2012) i mistrz świata na tym dystansie z Berlina (2009) i Daegu (2011). Jego najlepszy wynik na dystansie 42,195 to 2:05:04.

Tommie Smith i John Carlos na podium igrzysk olimpijskich w Meksyku. Gest ten kosztował ich wykluczenie z amerykańskiej ekipy olimpijskiej. Fot. Universal History Archive/Getty Images

5 czerwca 1944 roku w Clarksville urodził się Thomas C. „Tommie” Smith – znany bodaj najbardziej z uniesienia ręki przyodzianej w czarną rękawiczkę podczas ceremonii wręczania medali  podczas igrzysk w Meksyku – gestu solidarności z ruchem Black Power. Zdobył wówczas złoty medal na dystansie 200 m, osiągając rekordowy czas 19,83 sek. Był pierwszym, któremu udało się w biegu na 200 m zejść poniżej 20 sekund. Władze MKOl-u, a zwłaszcza jego przewodniczący Avery Brundage, uznali zachowanie biegaczy za polityczne i niezgodne z zasadami olimpijskimi. Smith i jego rodak John Carlos, zdobywca brązowego medalu, zostali wykluczeni z amerykańskiej ekipy olimpijskiej i zmuszeni do powrotu do kraju. Przez środowisko walczące o prawa Afroamerykanów w Stanach Zjednoczonych gest lekkoatletów uznany został za jedno z ważniejszych wydarzeń w historii ruchu. W czasie swojej kariery sportowej Smith 11 razy poprawiał rekordy świata – 7 w konkurencjach indywidualnych (200 m, 200 m na prostej, 220 jardów) oraz 4 w sztafetach (4 x 200 m, 4 x 400 m). Po skończeniu college’u San Jose State grał w futbol amerykański przez trzy lata na poziomie profesjonalnym w Cincinnati Bengals.

5 czerwca 1987 roku w Brukseli zmarł Aleksander Szenajch – wszechstronny sportowiec, piłkarz, sprinter, olimpijczyk i dziennikarz sportowy. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, został nawet udekorowany za męstwo Krzyżem Walecznych. Jedenaście razy zdobywał mistrzostwo Polski – w biegu na 100, 200 metrów i sztafecie 4 x 100.  Dwadzieścia dwa razy bił rekordy Polski, w tym jako pierwszy Polak pokonał granicę 11 sekund na 100 m, miało to miejsce w 1925 roku. Karierę piłkarza zaczął w 1918 r. i w sumie, grając w barwach Warszawianki, rozegrał 250 meczów, w tym 18 w reprezentacji Warszawy. Już podczas kariery zawodniczej rozpoczął pracę jako dziennikarz sportowy, między innymi był redaktorem naczelnym czasopisma Stadjon (1929-1931), kierował również agencją „Centrosport” (1928-1939), a od 1923 roku współpracował z Tygodnikiem Sportowym od 1923 r. Podczas kampanii wrześniowej walczył w stopniu podporucznika w 1. pułku artylerii przeciwlotniczej, później działał w konspiracji. Walczył w powstaniu warszawskim i trafił do niewoli niemieckiej. Po demobilizacji zamieszkał w RFN, a później w Belgii, gdzie mieszkał do końca życia.

Nelli Cooman. Fot. Gerrits, Roland/Anefo – Nationaal Archief Fotocollectie Anefo Nationaal Archief, Den Haag, Rijksfotoarchief: Fotocollectie Algemeen Nederlands Fotopersbureau (ANEFO), 1945-1989 – negatiefstroken zwart/wit, nummer toegang 2.24.01.05, bestanddeelnummer 933-5765. Licencja CC BY-SA 3.0 nl na podstawie Wikimedia Commons

6 czerwca 1964 roku w Paramaribo urodziła się Nelli Fiere-Cooman – holenderska sprinterka surinamskiego pochodzenia, biegaczka na 60 m i dwukrotna olimpijka. Jako jedyna w historii była mistrzynią świata na 60 m dwa razy z rzędu (w Indianapolis w 1987 roku i w Budapeszcie w 1989 roku). Jej wyczyn powtórzyła dopiero Jamajka Veronica Campbell-Brown, wygrywając mistrzostwa świata w 2010 i 2012 roku. Była rekordzistką świata w biegu na 60 m (7,00 s); do dziś jest to dziewiąty wynik w historii i aktualny rekord Holandii.

8 czerwca 1913 roku w Berlinie otwarto Deutsche Stadion, który miał być główną areną odwołanych z powodu wybuchu wojny VI Letnich Igrzysk Olimpijskich.

Marian Woronin – aktualny rekordzista Polski na 100 m. Fot. imago/WEREK

9 czerwca 1984 roku Marian Woronin ustanowił rekord Europy w biegu na 100 metrów, osiągając czas 10,00 s. Wydarzyło się to w trakcie Memoriału Janusza Kusocińskiego w Warszawie. Woronin przebiegł ten dystans w czasie 9,992 i – niestety nieoficjalnie – jest pierwszym białym człowiekiem, który przebiegł 100 m w czasie poniżej niż 10 s. Niestety, ponieważ IAAF wedle przepisów zaokrąglił ten wynik do 10,00 s).

Przeczytaj również: Stare rekordy lekkoatletyczne nie do pobicia.

10 czerwca 1979 roku Marita Koch z NRD ustanowiła w Karl-Marx-Stadt (obecnie Chemnitz) były rekord świata i aktualny Europy w biegu na 200 metrów (21,71 s).

11 czerwca 1990 roku w Annecy urodził się Christophe Lemaitre – aktualny rekordzista Francji w biegu na 100 metrów oraz współrekordzista w biegu na 200 metrów. I to jemu, wedle przepisów i oficjalnych pomiarów IAAF przypadł tytuł, którego odmówiono Woroninowi – oficjalnie jest pierwszym białym człowiekiem, który pokonał 100 m poniżej 10 sekund. Jego najlepszy rezultat na tym dystansie to 9,92 z 29 lipca 2011 roku, wynik będący rekordem Europy młodzieżowców.

13 czerwca 1980 roku Grażyna Rabsztyn ustanowiła w Warszawie rekord świata w biegu na 100 m przez płotki (12,36 s).

13 czerwca 1897 roku w Turku urodził się Fin Paavo Nurmi – dziewięciokrotny mistrz olimpijski.  Podczas igrzysk w 1924, startując w 5 konkurencjach biegowych zgarnął 5 złotych medali. Zaledwie 26 minut dzieliło jego zwycięstwo w biegach na 1500 m i 5000 m, ponadto, na obu dystansach ustanowił nowe rekordy olimpijskie (1500 m – 3:53.6 s. oraz 5000 m – 14:31.2 s.). Nurmi był wielokrotnym rekordzistą świata w biegach na bardzo różnych dystansach od 1,5 do 20 km. Przed igrzyskami w 1932 został zdyskwalifikowany za przekroczenie ówczesnych przepisów o amatorstwie sportowców, ale podczas Igrzysk olimpijskich 1952 w Helsinkach został zrehabilitowany i dostąpił zaszczytu zapalenia znicza olimpijskiego. Paavo był pierwszym sportowcem, któremu za życia wystawiono pomnik (na Stadionie Olimpijskim w Helsinkach). Legenda głosi, że potrafił przybiec szybciej niż pociąg relacji Helsinki-Turku. Był wegetarianinem. Kazimierz Wierzyński poświęcił Nurmiemu wiersz w tomie poetyckim Laur olimpijski z 1927 roku.

Kenenisa Bekele, Berlin 2009. Fot. André Zehetbauer from Schwerin, Deutschland – Leichtathletik WM 2009 Berlin. Licencja CC BY-SA 2.0 na podstawie Wikimedia Commons

13 czerwca 1982 roku w Bekoji urodził się Kenenisa Bekele, aktualny rekordzista świata w biegu na 5000 i 10 000 m, trzykrotny mistrz olimpijski, pięciokrotny mistrz świata, znany z wzorcowego stylu biegu. Niewielu biegaczy może się poszczycić tyloma tytułami, co Bekele. Jest następcą fenomenalnego Etiopczyka Haile Gebrselassie – pobił jego rekordy świata zarówno w biegu na 5000, jak i 10 000 m. W 2009 wygrał wszystkie biegi na 3000 i 5000 metrów podczas zawodów Golden League, dzięki czemu uczestniczył w podziale miliona dolarów dla zwycięzców wszystkich mityngów, podobnie jak Sanya Richards i Jelena Isinbajewa, otrzymał czek na 333.333,33 dolarów. Jego młodszym bratem jest Tariku Bekele – brązowy medalista olimpijski z Londynu.

13 czerwca 1987 roku w Szczecinie urodził się Marcin Lewandowski – wielki talent biegów średnich. W 2010 gdy Marcin wywalczył mistrzostwo Europy w biegu na 800 metrów, w Barcelonie, był to pierwszy raz w historii, gdy bieg ten wygrał Polski reprezentant. Drugim zaskoczeniem był fakt, że pierwszy raz w historii mistrzostw Europy dwaj Polacy znaleźli się w finale biegu na 800 metrów. Lewandowski osiągnął na mecie czas 1:47,17, Adam Kszczot zdobył brąz z wynikiem 1:47,22. Marcin jest aktualnym rekordzistą Polski juniorów w biegu na 800 m (1:46,69 – 24 czerwca 2006, Szczecin), pięciokrotnym medalistą mistrzostw Polski. W 2009 roku zajął trzecie miejsce w plebiscycie na wschodzącą gwiazdę europejskiej lekkoatletyki, organizowanym przez European Athletics. Przegrał jedynie ze sprinterami – Francuzem Lemaître i Azerem Quliyevem. Jest żołnierzem Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i wegetarianinem.

Kenneth McArthur. Fot. The Official Report of the Olympic Games of Stockholm 1912. Licencja Domena publiczna na podstawie Wikimedia Commons

13 czerwca 1960 roku w Potchefstroom zmarł  Kennedy McArthur – maratończyk, mistrz olimpijski ze Sztokholmu. Na serio zajął się trenowaniem biegania po tym jak został policjantem w Johannesburgu w 1906 roku. Dwa lata później przebiegł swój pierwszy maraton, w którym niespodziewanie pokonał wicemistrza olimpijskiego Charlesa Hefferona. Podczas maratonu na igrzyskach w 1912 w Sztokholmie panował upał. McArthur i jego kolega z reprezentacji Christopher Gitsham biegli razem i wkrótce objęli prowadzenie. Gitsham, pewny zwycięstwa, zatrzymał się, by napić się wody. Był pewny, że McArthur zrobi to samo, jak uzgodnili. Tymczasem McArthur pobiegł dalej i nie dal się dogonić do mety, wygrywając z Gitshamem o 58 sekund. W następnym roku McArthur doznał urazu stopy w wypadku i musiał rozstać się ze sportem. W swej krótkiej karierze przebiegł sześć maratonów i we wszystkich zwyciężył. Zmarł w wieku 79 lat.

20 czerwca 1906 roku w Zatoce Roskilde utopił się Duńczyk Ernst Ludwig Emanuel Schultz – brązowy medalista olimpijski z Paryża z 1900. Medal w biegu na 400 metrów zdobył w niezwykłych okolicznościach.  Zajął oczywiście trzecie miejsce, lecz w finale wystąpiło… tylko trzech biegaczy. Trzech pozostałych, którzy zakwalifikowali się z przedbiegów, odmówiło startu z powodów religijnych, finał był bowiem rozgrywany w niedzielę. Schultz wyraźnie odstawał od dwóch pozostałych zawodników: Maxey’a Longa i Williama Hollanda. W 1899 był mistrzem Danii na nietypowym dystansie 150 metrów. Z zawodu był księgowym.

15 czerwca 1931 roku w Kosztowach, dzielnicy Mysłowic, urodził się Jerzy Chromik – specjalista od biegów od 800 do 10 000 m, olimpijczyk i rekordzista świata. Wywodził się ze stajni legendarnego polskiego trenera – Jana Mulaka. Trzy razy poprawiał rekord świata na 3000 m z przeszkodami, jedenaście razy zdobywał tytuł mistrza Polski. Był mechanikiem górnictwa. Zmarł 20 października 1987 roku w Katowicach. Od 1989 roku rozgrywany jest Memoriał Jerzego Chromika w Mysłowicach.

16 czerwca 1988 roku w Londynie zmarł Wojciech Trojanowski – polski lekkoatleta, dziennikarz i sprawozdawca sportowy. Poza bieganiem spełniał się w skoku wzwyż i trójskoku. Był jedenastokrotnym rekordzistą kraju – w biegu na 110 m ppł, w sztafecie szwedzkiej i sztafecie 10 x 100 m. Od 1931 pracował w Polskim Radiu, był najpopularniejszym sprawozdawcą sportowym w II Rzeczypospolitej Polskiej, po II wojnie światowej pracował w Radio Wolna Europa. Przed wojną prowadził sprawozdania z igrzysk olimpijskich w Amsterdamie w 1928 r. i w Berlinie w 1936 roku. Prowadził też sprawozdania ze startów amerykańskich statków kosmicznych. Zmarł na emigracji.

Były rekordzista świata w maratonie – Paul Tergat (po lewej). Fot. John Gichigi/Getty Images)

17 czerwca 1969 roku w Riwo urodził się Paul Tergat – rekordzista maratoński sprzed czasów Haile Gebrselassiego. Do niego należały również rekody świata na 10 000 m, 20 km i w półmaratonie. W biegu na 10000 m zdobył dwa srebrne medale olimpijskie w Atlancie i Sydney. 22 sierpnia 1997 w Brukseli ustanowił rekord świata w biegu na 10 000 m – 26:27,85 (utrzymał się do 1998), a 28 września 2003 w Berlinie przebiegł maraton w czasie 2:04:56. Był to pierwszy rekord świata w tej konkurencji oficjalnie uznany przez IAAF. Przetrwał do 2007.

18 czerwca 1925 roku w Szubinie urodził się Hipolit Śmierzchalski – fotograf, muzyk, malarz i mistrz Polski w biegu na 3000 m z przeszkodami z 1955 roku. Fotografią zajmował się zawodowo. Pracował m.in. w Teatrze Muzycznym w Gdyni, także jako oświetleniowiec. Był utalentowanym malarzem, grafikiem i muzykiem, aktywnym w środowisku trójmiejskich artystów. Po wojnie pracował jako fotoreporter w Dzienniku Bałtyckim, był autorem pierwszego, bardzo wstrząsającego fotoreportażu z publicznej egzekucji oprawców obozu Stutthof. Miał szerokie zainteresowania twórcze, kolegował się z Romanem Polańskim, Zbigniewem Cybulskim, Bogumiłem Kobielą, Władysławem Hasiorem. W latach 1978 – 1998 pracował jako fotograf na ostatnim transatlantyku Polski – „Stefanie Batorym”, aż do końca istnienia tego statku. Hipolit Śmierzchalski miał ogromny wkład w rozwój kulturalny młodzieży. Odszedł 12 marca 2012 r., mówią, że z wielkim uśmiechem na twarzy i podniesionym do góry kciukiem.

19 czerwca 1985 roku urodziła się Etiopka Dire Tune – rekordzistka świata w biegu godzinnym. 12 czerwca 2008 roku na mitingu w Ostrawie w 60 minut pokonała dystans 18 km i 517 m.

20 czerwca 1997 roku w Kampali zmarł John Akii-Bua – ugandyjski płotkarz, pierwszy mistrz olimpijski w historii Ugandy. Jego ojciec miał podobno 43 dzieci z 8 różnymi żonami. Na Igrzyskach Olimpijskich w 1972 w Monachium Akii-Bua nie był faworytem, ale w finale, pomimo wylosowania niekorzystnego 1. toru, zwyciężył ustanawiając jednocześnie rekord świata wynikiem 47,82 s. To był pierwszy raz, gdy człowiekowi udało się złamać 48 sekund w biegu na 400 m ppł. Jako oficerowi policji zwycięstwo olimpijskie przyniosło mu awans od ówczesnego dyktatora Ugandy Idi Amina, dostał również dom. Jednak po upadku Amina w 1979 Akii-Bua uciekł z rodziną do Kenii, obawiając się represji. Trafił do obozu dla uchodźców, ale o jego byt zatroszczył się koncern Puma. John wyjechał do RFN i pracował dla Pumy przez kilka lat. Do Ugandy powrócił w 1983. Zmarł w 1997 jako wdowiec, pozostawił jedenaścioro dzieci.

21 czerwca 1998 roku Japończyk Takahiro Sunada ustanowił w Yubetsu rekord świata w biegu na 100 km (6:13.33 s).

Janusz Kusociński. Fot. Ilustrowany Kurier Codzienny 1932. Licencja Domena publiczna na podstawie Wikimedia Commons

21 czerwca 1940 roku w Palmirach zginął Janusz Kusociński – mistrz olimpijski z Los Angeles w biegu na 10 000 m, srebrny medalista pierwszych mistrzostw Europy na dystansie 5000 m. Początkowo w sporcie sprawdzał się jako piłkarz. Wielokrotnie tytułowano go mistrzem i rekordzistą Polski w biegach średnich i długich. Opracował własną metodę treningu długodystansowego. W 1931 został wybrany laureatem „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego, trener i dziennikarz. Był redaktorem naczelnym „Kuriera Sportowego”. W czasie okupacji pracował jako kelner w barze „Pod kogutem” przy ulicy Jasnej, zwanej Gospodą Sportowców. Zaangażował się wówczas w działalność niepodległościową. Gościom lokalu dostarczał tajną podziemną prasę. Wśród sportowców zamierzał zorganizować komórkę Związku Walki Zbrojnej. Po jej dekonspiracji 26 marca 1940 został aresztowany przez Gestapo i zginął rozstrzelany w pobliżu Palmir, w Puszczy Kampinoskiej, w ramach akcji AB, mającej na celu eksterminację polskiej inteligencji. Na jego cześć od 1954 co roku odbywają się międzynarodowe zawody – Memoriał Janusza Kusocińskiego.

Iso-Hollo. Fot. jbc.bj.uj.edu.pl/Content/221731/NDIGCZAS001744_1932_033.djvu. Licencja Domena publiczna na podstawie Wikimedia Commons

23 czerwca 1969 roku w Heinola zmarł Fin Volmari Fritijof Iso-Hollo, dwukrotny mistrz olimpijski. W młodości uprawiał narciarstwo, gimnastykę i boks. Zajął się bieganiem podczas służby wojskowej. Startował na dystansach od 400 m do maratonu. Na Igrzyskach Olimpijskich w 1932 w Los Angeles został mistrzem na 3000 m z przeszkodami i może ustanowiłby nawet rekord świata gdyby sędzia mierzący liczbę okrążeń nie pomylił się. Wskutek tego bieg rozegrano w rzeczywistości na dłuższym dystansie – 3460 m! Zawodnicy przebiegli o 1 okrążenie więcej. Na tych samych igrzyskach został srebrnym medalistą w biegu na 10 000 m, za Jaunszem Kusocińskim.

24 czerwca 1993 roku w Fairfax w Kaloforniii zmarł Archie Williams – amerykański sprinter, złoty medalista olimpijski z Berlina z 1936 roku. Podczas akademickich mistrzostw USA (NCAA) ustanowił rekord świata na 400 m wynikiem 46.1 s. Po ukończeniu University of California w Berkeley Williams zdobył uprawnienia pilota statków powietrznych, a później również instruktora lotnictwa. W czasie II wojny światowej był instruktorem czarnoskórych pilotów w Tuskegee. Służył w Siłach Powietrznych Stanów Zjednoczonych przez 22 lata dochodząc do stopnia podpułkownika.

WieslawManiak. Fot. J.Szewiński, H. Sourek – „Lekka Atletyka” nr 12 (104), Grudzień 1964. Licencja Domena publiczna na podstawie Wikimedia Commons

28 czerwca 1982 roku w Kurczatowie w ZSRR zmarł polski sprinter – Wiesław Maniak. Do Polski przyjechał w 1963, młodość spędził w Wielkiej Brytanii i Irlandii, gdzie mieszkał jego ojciec. Na olimpiadzie w Tokio 1964 zajął 4. miejsce w finale biegu na 100 m, jako najlepszy z Europejczyków (przegrał tylko z czarnoskórymi biegaczami). Zdobył srebrny medal olimpijski z sztafecie 4 x 100 m (wraz z Andrzejem Zielińskim, Marianem Foikiem i Marianem Dudziakiem). Jego rekord Polski na 100 m z roku 1965, wynoszący 10,1 s., przetrwał 19 lat do 1984. Podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Tokio uzyskał wynik 10,15 s. Niestety nie mógł on zostać uznany za rekord Polski z powodu zbyt silnego wiatru (+5,3 m/s). Zmarł w trakcie pracy podczas kontraktu na budowę elektrowni w ZSRR.

29 czerwca 1958 roku w Foz do Douro urodziła się Rosa Maria Correia dos Santos Mota – portugalska maratonka, jedna z najlepszych zawodniczek w historii kobiecego maratonu. Wywalczyła tytuł mistrzyni olimpijskiej w Seulu w 1988 roku i w Rzymie w 1987, brązowy medal na igrzyskach w Los Angeles w 1984. Trzykrotnie stawała na najwyższym stopniu podium mistrzostw Europy. Zwyciężała w prestiżowych biegach maratońskich – w Rotterdamie, Chicago, Tokio, Bostonie, Osace i Londynie. Rekord życiowy w maratonie – 2:23:29 ustanowiła w 1985, do dziś ten wynik jest rekordem Portugalii.