Efekt draftingu w pływaniu i kolarstwie nie podlega dyskusji, dzięki zawodnikowi przed nami możemy zaoszczędzić mnóstwo sił. Czy również w bieganiu możemy korzystać z „aerodynamicznego cienia”?

Ochota na drzemkę po basenie, to temat znany wszystkim trenującym pływanie. Również triathlonistom. Cóż takiego jest w basenowej wodzie, że podstępnie kradnie nam cały poranny wigor?

W październikowym numerze Biegania, w dziale triathlonowym, mogliście przeczytać artykuł Pawła Ruraka na temat treningu siłowego. Dziś zapraszam do lektury rozwinięcia tego tematu, wraz opisanymi przykładami prawidłowych i błędnych sposobów wykonania przysiadu, będącego świetnym testem naszych technicznych i siłowych braków.

Pływanie w trakcie ciężkiego treningu w sezonie bardzo cierpi na jakości. Technika zabijana jest przez zmęczenie, nad którym pracujemy na rowerze i biegowych trasach.

Lato i wczesna jesień to idealny czas na budowanie kolarskiej formy dla triathlonistów. Długi dzień pozwala wyruszyć na całkiem długi trening jeszcze przed pracą, korzystając przy tym ze znacznie znośniejszych temperatur niż te, z którymi musimy zmierzyć się w ciągu dnia.

Zajęcia pływackie pod fachowym okiem trenera. Czeka to prawie każdego triathlonistę. Jedni z nas nie tracą czasu i od razu uczą się lub trenują z nauczycielem, inni dochodzą do tego punktu po pewnym okresie prób z samokształceniem.

Przede wszystkim należy zdefiniować, czym jest to „słabe” bieganie. Czy „słabość” wynika z niedostatków szybkościowych, wytrzymałościowych, tempowych czy innych lokowanych w sferze motoryki, czy może jest niedostatkiem sfery psychicznej, wynikającej z przeszacowania potencjalnego rozwoju własnego organizmu i dążenia do wygórowanych wyników.

Różnica między ruchem na lądzie a ruchem w wodzie jest oczywista. Na lądzie człowiek wykorzystuje stałe i nieruchome podłoże, od którego może się odbić, używając siły reakcji. W wodzie sprawa wygląda trochę inaczej – jej niska gęstość sprawia, że ruch kończyn „przecina” wodę, uniemożliwiając skuteczne odpychanie się.

Sprawne mięśnie korpusu (ang. core) to warunek konieczny do osiągnięcia sukcesu w pływaniu. Nie chodzi tu jednak o ładnie wyglądający „sześciopak”. W triathlonie nie dostajemy not za wrażenia estetyczne, skoncentrujmy się więc na ćwiczeniach uwzględniających specyfikę ruchu w wodzie.